Οίνος Νέκταρ Θεών !!

Μερικά χρήσιμα τηλέφωνα για να μπορέσετε να προμηθευτείτε όλα όσα δοκιμάσατε και σας έμειναν αξέχαστα....

• ΕΑΣ Λήμνου

Μύρινα 81400

Τηλ.: 22540-22212, 22296

e-mail : easlim@otenet.gr

 Η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Λήμνου, που ιδρύθηκε το 1937

Μερικά από τα κρασιά της :

Οίνοι ΟΠΕ: Μuscat de Lemnos & Muscat de Lemnos Gran Cru 

Oίνοι ΟΠΑΠ: Άρωμα Λήμνου, Άρωμα Λήμνου δρύινος, Λήμνος ξηρός, Λήμνος Ημίγλυκος, Λήμνος ημίξηρος.   

• Ιωάννης Κρεμμύδας & Σια ΕΕ

Πεδινό Λήμνου, τηλ.: 22540-92635, 92316
e-mail : kremkon@otenet.gr

Η οικογενειακή αυτή επιχείρηση λειτουργεί από το 1935. Οι οίνοι της επιχείρησης:
Δίπολις, λευκός ξηρός, από μοσχάτο Αλεξανδρείας
Ντούγια, ερυθρός ξηρός από λημνιό (καλαμπάκι)
Άνθοινος, ερυθρός ξηρός από γεωργιανό

• Οινοποιία Χατζηγεωργίου
  

81401 Καρπάσι Λήμνου
Τηλ: 22540 31082
Ιδρύθηκε από τον πολυπράγμονα Πέτρο Χατζηγεωργίου, το 1987
Τα κρασιά του είναι από τα πιο γνωστά λημνιά της χώρας μας. Μεγάλη εμπορικότητα σημειώνει το κρασί ΟΠΑΠ «Λήμνια Γη».

• Οινοποιία Π. Χωνά - Π. Βάσταρδου & Σια ΟΕ.

81401 Καμίνια Μούδρου
Λήμνος
Τηλ: 22540-91100

Λειτουργεί από το 1994. Γνωστότερα κρασιά του τα  λευκά ξηρά Φιλονόη & Ιλιόνη Λήμνος

• Ι. Σαββόγλου – Π. Τσιβόλας « Οίνοι και Αποστάγματα Λήμνου»

81400 Κάσπακας Λήμνου
Τηλ.: 22540 22270, 210-2024806

Η εταιρεία ιδρύθηκε το 2002 και παράγει ποιοτικά κρασιά και αποστάγματα, από σταφύλια βιολογικής καλλιέργειας.
Κρασιά της εταιρείας:
Ταξίδι στη Λήμνο, από μοσχάτο Αλεξανδρείας
Ηφαιστιάς Λημνιό, με cabernet Sauvignon
La Terra,  επιδόρπιος οίνος από μοσχάτο Αλεξανδρείας

• Ν. Κουκουληθρας & Υιοί Ο.Ε

Ατσική Λήμνου 814 01
Τηλ.: 22540 31207, Fax  22540 31470
email: krini@ath.forthnet.gr

 Καθαρά οικογενειακή επιχείρηση (έξι αδέλφια), λειτουργεί από το 1977 παράγοντας και εμφιαλώνοντας τα παραδοσιακά αναψυκτικά ΚΡΗΝΗ.
Από το 1995 λειτουργεί παραδοσιακό αποστακτήριο για τσίπουρο. Το 2008 ίδρυσε μικρό σύγχρονο οινοποιείο και αποσταγματοποιείο. Διαθέτει 100 στρέμματα ιδιόκτητων αμπελώνων και έχει πιστοποιηθεί με ISO 22000 για την ασφάλεια και την ποιότητα των προΪόντων της. Παράγει και εμφιαλώνει:
Λημνιά Άμπελος ΟΠΑΠ, από μοσχάτο Αλεξανδρείας
Λημνιά Γεύση, ερυθρό από καλαμπάκι λημνιό
Κρασί λευκό και ερυθρό, σε συσκευασίες ασκού
Τσίπουρο, χωρίς & με γλυκάνισο

Στην ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ !!!!

Απο τα πιο σπάνια!!!!

Στον υγρότοπο Διαπορίου, εκτός απ’ τα άλλα πουλιά, βρέθηκαν και λευκοί πελαργοί, κάτι σπάνιο για νησί.

Είναι ένα πουλί, που τον ξέρουν όλοι στον κόσμο. Ανήκει στην οικογένεια Ciconiidae και αναγνωρίζετε πολύ εύκολα  από το μεγάλο μέγεθος του (102cm / 3400g) , το κόκκινο, μακρύ ράμφος του και τα κόκκινα, γυαλιστερά πόδια.

Περπατά με χάρη, ψάχνοντας για την τροφή του, που αποτελείτε κατά κανόνα από μικρά τρωκτικά και όχι τόσο τα βατράχια, που συνηθίσαμε να λέμε. Δεν λέει όχι στα ψάρια, φίδια, σκουλήκια, ακρίδες και έντομα.

     Ο Λευκός πελαργός λέγετε ότι είναι  μονογαμικό πουλί, πράγμα που δεν είναι αλήθεια διότι το πουλί δεν δένετε τόσο με τον/την σύντροφο του αλλά με την φωλια του, στην οποια επιστρέφει μετά την χειμερινή μετανάστευση.

     Για εμάς παραμένει σαν σύμβολο της πίστης, θαυμασμού και οικειότητας, με ένα μέρος του… παραμυθιού.

ΠΑΝΙΔΑ

 Τα πιο όμορφα της!!!

 

Λίγοι ξέρουν ότι η Λήμνος είναι πέρασμα και τόπος διαμονής σπάνιων αποδημητικών πουλιών. Τα χαρακτηριστικά στοιχεία του νησιού που ευνοούν την ύπαρξη πλούσιας πανίδας, είναι η μεγάλη έκταση παραδοσιακών καλλιεργειών, η χαμηλή χρήση φυτοφαρμάκων, η εκτεταμένη χρήση της γης για ελεύθερη βοσκή, και η χαμηλή πυκνότητα των κατοίκων.

Τρεις περιοχές στη Λήμνο αποτελούν ζώνες διάβασης και παραμονής αποδημητικών πουλιών. Άλλες τρεις αποτελούν φυσικούς βιότοπους: Η χορταρόλιμνη, η Αλυκή, και ο υγρότοπος Διαπορίου.

 

Το Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου σε μία από τις τακτικές μετρήσεις που έκανε σ’ ολόκληρο το νησί, κατέγραψα 59 είδη πουλιών, από τα οποία τα 10 είναι υπό καθεστώς προστασίας σύμφωνα με την Οδηγία 409/79 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επειδή κινδυνεύουν με εξαφάνιση:  Φλαμίγκος, καστανόχηνα, εγκρέττα, θαλασσοκόρακας, αλκυόνα, μαυρομύτικο, γλαρόνι, αβοκέττα, λιβαδόκιρκος, πετρίτης, κιρκινέζι.

Μόνο στη λίμνη Αλυκή μετρήθηκαν 980 φλαμίγκος, 425 πρασινοκέφαλες, 350 βαρβάρες, 130 σφυριχτάρια, 11 ψαλίδες και 8 χουλιαρόπαπιες.

 

Ένα από τα σπάνια πουλιά και προστατευόμενα πουλιά, που ξεχειμωνιάζει και αναπαράγεται στη Λήμνο, είναι η καστανόχηνα.

Στον υγρότοπο Διαπορίου, εκτός απ’ τα άλλα πουλιά, βρέθηκαν και λευκοί πελαργοί, κάτι σπάνιο για νησί.

 

Η παρουσία των φλαμίγκος στη Λήμνο και ο μεγάλος αριθμός τους είναι πολύ σημαντικά, αν σκεφτεί κανείς ότι το σύνολο των φλαμίγκος που περνούν από την Ελλάδα είναι 6.000 με 8.000.  Πάνω από 1.000 φλαμίγκος, δηλαδή το 1/6 αυτών που περνούν και μένουν στην Ελλάδα, διαλέγουν κάθε χρόνο τη Λήμνο για να ξεχειμωνιάσουν.

    

     Ήδη υπάρχει σε εξέλιξη ένα πρόγραμμα αξιοποίησης, επιστημονικής και τουριστικής, των βιότοπων της Λήμνου, για να μπορούμε όλοι να θαυμάζουμε από ειδικούς χώρους, χωρίς να ενοχλούμε, τα σπάνια και πανέμορφα πουλιά που έχουν διαλέξει τη Λήμνο για παραμονή και αναπαραγωγή.



Μούδρος

Μούδρος

Εμπορικό Κέντρο

Ο Μούδρος συνεχίζει να είναι εµπορικό κέντρο της Ανατολικής Λήµνου. Αναφέρεται ως οικισµός από το 1355, το 1380 περίπου, αποτελούσε µετόχι της µονής Βατοπεδίου. Ο Μούδρος οφείλει την σηµασία του στο λιµάνι. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα φυσικά λιµάνια της Μεσογείου, αν όχι το καλύτερο. Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε την εκκλησία των Ταξιαρχών που αναφέρετε είδη από το 1370.

Πρωτεύουσα

Μυρινα by night

Μυρινα by night

   Πρωτεύουσα του νησιού είναι η Μύρινα. Ήταν το όνοµα της γυναίκας του πρώτου βασιλιά, κατά το µύθο, της Λήµνου, τον Θέοντα. Μέχρι τα µέσα της δεκαετίας του 50 την έλεγαν Κάστρο, οι παλιότεροι την λένε ακόµα Χώρα. Πυρήνας της πόλης είναι το Κάστρο της, θεµελιωµένο σε µια λωρίδα γης που εισχωρεί στην θάλασσα. Το κάστρο αυτό φαίνεται πως το έχτισε ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ανδρόνικος Α' ο Κοµνηνός, γύρω στα τέλη του 12"" αιώνα. Την ηρεµία που επικρατεί σήµερα στο κάστρο και την µοναδική θέα του πελάγους που ανοίγεται µπροστά του την απολαµβάνουν βέβαια οι επισκέπτες του, την χαίρονται όµως κυρίως τα ελάφια που ζουν εκεί. Γύρω στα διακόσια ελάφια κυκλοφορούν ελεύθερα σε µικρά κοπάδια και τρέφονται µε τα λιγοστά ξερόχορτα που φυτρώνουν ανάµεσα στα ερείπια.

Προιόντα

Προιόντα

     Παρά το βραχώδες έδαφος της, είναι αρκετά εύφορο νησί με εξαιρετικής ποιότητας προϊόντα όπως: σιτηρά, όσπρια, κρασί, σύκα, σταφίδες, αμύγδαλα και θυμαρίσιο μέλι.

     Εδώ παράγεται και το θαυμάσιο λευκό κρασί "Λήμνος" με το ιδιαίτερο άρωμα και την λεπτή γεύση.

     Περιζήτητα είναι και τα γαλακτοκομικά προϊόντα της Λήμνου όπως η φέτα, η σαλαμούρα και το βαρελάκι ακόμα έχει άφθονο και εκλεκτό ψάρι.

     Στα αρχαία χρόνια το κρασί της Λήμνου θεωρείτο το νέκταρ των θεών του Ολύμπου, αφού στους τεράστιους σε έκταση αμπελώνες, τα σταφύλια έκρυβαν τα πολύτιμα συστατικά τους, που μετά τον τρύγο, τα πατητήρια και τη ζύμωση, προσέφεραν το περίφημο υγρό, δώρο σε θνητούς και μυθικούς θεούς…

Τα ηφαιστειογενή πετρώματα ευθύνονται για την έλλειψη ασβεστίου και οι κλιματολογικές συνθήκες, δηλαδή τα θερμά και ξηρά καλοκαίρια και οι λιγοστές βροχοπτώσεις, βοηθούν στο να δώσουν τα σταφύλια της Λήμνου υψηλούς βαθμούς.

     Η αρχαιότερη ποικιλία στο νησί είναι το καλαμπάκι, ή λημνιό. Η ποικιλία των μαύρων σταφυλιών καλαμπάκι διαδόθηκε σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, κυρίως στη Χαλκιδική, όπου και απέκτησε την ονομασία προέλευσης λημνιό.

     Φημισμένα τυριά της νήσου και μάλιστα με καταξιωμένη την ονομασία προέλευσης, είναι το καλαθάκι Λήμνου και το μελίχλωρο τυρί. Η φυσική χλωρίδα και οι τοπικές ράτσες αιγοπροβάτων εγγυώνται το αποτέλεσμα, δηλαδή την πρώτη ύλη, που δεν είναι άλλη από το εξαιρετικής ποιότητας και σύστασης γάλα, το οποίο και δίνει το τελικό τυροκομικό προϊόν.

     Το καλαθάκι Λήμνου παρασκευάζεται παραδοσιακά και μόνο στη Λήμνο, από αιγοπρόβειο γάλα, και το όνομά του το οφείλει στον τρόπο παραγωγής του. Η γευστικότατη αυτή φέτα, ένα λευκό τυρί άλμης σε σχήμα μικρού κεφαλιού, με διάσπαρτες μικρές τρύπες και παράξενο ανάγλυφο, παράγεται όταν το τυρόπηγμα τοποθετείται σε μικρά καλαθάκια πλεγμένα από βέργες λυγαριάς.

     Το μελίχλωρο τυρί, είναι ένα ομολογουμένως καταπληκτικό, καθαρά ντόπιο προϊόν, που όταν είναι φρέσκο, μπαίνει σε καφάσι για να τραβήξει σε σκιερό και αεριζόμενο χώρο. Στη συνέχεια το πλένουν στη θάλασσα και το στεγνώνουν καλά, για να περάσει τη δική του διαδικασία ξήρανσης, σε διπλάσιο όμως χρόνο από ότι το καλαθάκι.

     Το υπέροχο θυμαρίσιο μέλι της Λήμνου έχει όχι μόνον ξεχωριστή γεύση και άρωμά, αλλά είναι και πέρα για πέρα αγνό, αφού η κατεργασία του γίνεται ακολουθώντας πιστά την παράδοση.

     Τα σιτάρια εξακολουθούν και σήμερα να ορίζουν το καθημερινό πιάτο, όπως και τα όσπρια, τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα χορταρικά, τα ψάρια και τα άλλα θαλασσινά, χωρίς να ξεχνάμε το χοιρινό και το κατσικίσιο κρέας, τα κοτόπουλο και το κυνήγι.

    

     Ξακουστός ο λημνιός σταρένιος τραχανάς, διάσημα τα «φλομάρια τ' αδραχτιού», λημνιές χυλοπίτες δηλαδή από γάλα, αλεύρι και αβγά, κομμένες στο μέγεθος ενός σπίρτου.

     Επίσης, ο γευστικότατος χαλβάς Λήμνου παράγεται από την επεξεργασία του σουσαμιού (ταχίνι) χωρίς παρέμβαση χημικών μέσων, χωρίς προσθήκη συντηρητικών ή βελτιωτικών υλών. Έτσι καθίσταται μία από τις πιο υγιεινές και αγνές τροφές και μάλιστα σε διάφορες γεύσεις όπως βανίλια, με κακάο, με φυστίκια, με μέλι, με αμύγδαλα, κλπ. Χρησιμοποιείται σε, ως αντίδοτο μετά από μεγάλη οινοποσία.

     Όσο για τα λουκούμια, μια καταπληκτική συνταγή με βάση τη ζάχαρη, τη γλυκόζη, το άμυλο και την προσθήκη αρωμάτων έχει ως αποτέλεσμα το λουκούμι, αγαπημένη γεύση μικρών και μεγάλων.

     Τουρσί το μελιτζανάκι και το αγγουράκι δεν λείπουν ποτέ από τα καφενεία, αλλά και από τα περισσότερα σπίτια.

Σε μνήμη

Επιφανείς άνδρες

Από τα Λύχνα κατάγονταν ορισμένοι άνθρωποι που διακρίθηκαν στο δημόσιο βίο, όπως:

• Ο μέγας ευεργέτης της Λήμνου Νικόλαος Ντάλλης (1855-1933), ο οποίος πλούτισε στην Αίγυπτο και, ως το 1910 που χρεοκόπησε, υπήρξε κινητήριος μοχλός και πρόεδρος της Λημνιακής Αδελφότητας Αλεξανδρείας. Στο σχολείο των Λύχνων δώρισε 1,5 στρέμμα για να γίνει σχολικός κήπος.

• Ο δάσκαλος Χαράλαμπος Καραπαναγιώτης (1912-2006) που υπηρέτησε σε σχολεία της Θράκης, στο Βάρος, στο Μούδρο και στην Αθήνα. Στη διάρκεια της κατοχής υπήρξε συνεργάτης του αντιστασιακού λιμενάρχη και μάρτυρα Ιωάννη Αρβανιτάκη.

• Ο ιερεύς και δάσκαλος Παναγιώτης Κονταρίδης (1873-;) απόφοιτος σχολαρχείου της Σμύρνης. Υπηρέτησε στα Τσιμάνδρια (1903-04), στην Πλάκα (1905-10) κ.α.

Αξίζει να δεις!!!

Παραδοσιακός Ανεμόμυλος

Αξιοθέατα

• Ναός Αγίου Δημητρίου (1865).
• Δημοτικό σχολείο (1910).
• Ανεμόμυλος που ανακατασκευάστηκε πρόσφατα και δεσπόζει σε κοντινό λόφο στην άκρη του χωριού.

Νεότερη Ιστορία

Νεότερα χρόνια

Το 1912 τα Λύχνα αποτέλεσαν αυτόνομη κοινότητα. Στα χρόνια του μεσοπολέμου το χωριό γνώρισε κάποια πρόοδο και το 1928 είχε 318 κατοίκους. Μεταπολεμικά συρρικνώθηκε λόγω της μετανάστευσης, με αποτέλεσμα το 1981 να απογραφούν μόλις 120 άτομα. Πολλοί έχουν εγκατασταθεί στην Αθήνα, όπου λειτουργεί σύλλογος αποδήμων Λυχνιωτών.
Το 1970 στο σχολείο είχαν απομείνει μόνο πέντε παιδιά και συγχωνεύτηκε με το σχολείο Βάρους. Αργότερα, λειτούργησε για ορισμένες χρονιές, για να κλείσει οριστικά γύρω στα 1995.
Το 1991 στην κοινότητα Λύχνων εντάχθηκε ο νέος οικισμός Ανεμόεσσα, με αποτέλεσμα να αυξηθεί ο πληθυσμός και το 2001 να απογραφούν 338 άτομα.
Εκτός από την αγροτική, κτηνοτροφική και αλιευτική δραστηριότητα, λειτουργούν λίγα ενοικιαζόμενα δωμάτια.

ΛΥΧΝΑ Ιστορια



 Τα Λύχνα είναι χτισμένα σε ένα χαμηλό βραχώδη λόφο σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου από τη βαλτώδη ακτή του κόλπου του Μούδρου.
Σύμφωνα με την παράδοση, η ονομασία προήλθε από τους λύχνους των σπιτιών, τους οποίους έβλεπαν οι ναυτικοί που εισέπλεαν νύκτα στον κόλπο, διότι το χωριό είναι το πρώτο που φαίνεται στο βάθος. Δεν αποκλείεται παλιότερα να υπήρχε κάποιο είδος φάρου, από όπου προήλθε το τοπωνύμιο, διότι σε χάρτες του αγγλικού ναυαρχείου επισημαίνεται το μικρό ακρωτήρι που σχηματίζεται στην ανατολική πλευρά της ακτής, κοντά στο τυροκομείο, με την ονομασία Akra Likhna.
Το χωριό αναφέρεται για πρώτη φορά μόλις το 1785 από τον Γάλλο περιηγητή Choiseul-Gouffier. Στο όνομα έχει προσθέσει και το άρθρο: Taligna (τα Λύχνα), ο οποίος σημειώνει το κοντινό ακρωτήρι ως Cap. Blanc (ακρ. Λευκό). Παρομοίως, σημειώνεται στους χάρτες των περιηγητών Conze (1858, Talihna) και De Launay (1898, Talikna). Αντίθετα, ο Fredrich (1904) το σημειώνει σωστά: Lychna.

Ναός - Σχολειο

Ο ναός

Το 1865 κτίστηκε ο ενοριακός ναός του Αγίου Δημητρίου. Το 1905 με πρωτοβουλία των μεταναστών στις ΗΠΑ: Κ. Χλέτσου, Ν. Λάσκαρη, Κ. Αλεξάνδρου, Δ. Κυριακού και Α. Κριαρή συγκεντρώθηκαν 456 δολάρια προς ανακαίνιση του ναού. Τελικά, το 1924 προστέθηκε εντυπωσιακός εξωτερικός νάρθηκας με ενιαία λαξευτή λιθοδομή. Δυο λαξευτοί κίονες με περίτεχνα κιονόκρανα μάλλον ανήκουν σε αρχαιότερο ναό. Την αγιογράφηση και τον εξωραϊσμό έκανε ο Γρηγόριος Παπαμαλής το 1940.

Το σχολείο

Λόγω του μικρού πληθυσμού δεν ιδρύθηκε κοινοτικό σχολείο στο χωριό. Οι φιλομαθείς μαθητές φοιτούσαν στα σχολεία του Ρωμανού ή του Βάρους.
Το 1910 ανεγέρθηκε νέο όμορφο σχολικό κτίριο σε περίοπτη θέση με δαπάνη του Δημήτριου Γ. Μακρή, εμπόρου στην Αίγυπτο. Ό ίδιος ανακαίνισε το υδραγωγείο του χωριού. Έτσι ιδρύθηκε δημοτικό σχολείο με 35 μαθητές. Το 1944 ο δάσκαλος του χωριού Κων/νος Τριανταφυλλίδης εκτελέστηκε από τους Γερμανούς για αντιστασιακή δράση.
Μακροχρόνια θητεία στο σχολείο είχαν οι δάσκαλοι: Σπύρος Μουστάκας (1949-55) και Ηρακλής Κοντέλλης (1955-63).