χλωρίδα

".....Φύεται δίπλα στο κύμα. Κάποιες πινακίδες και ένα ξύλινο πλέγμα κατεστραμμένο σε πολλά σημεία του, ενημερώνουν ότι είναι προστατευόμενο είδος. Η προστασία του κατά τα άλλα αφήνεται δυστυχώς στην ανύπαρκτη συνείδηση των λουομένων....."

Οσα οι άλλοι εκτιμούν και εμεις προσπερναμε!!!

πηγη:Λυμπερόπουλος Νίκος

Ανθρώπων Εργα

"......Σαν οπτασία στο χωριό Δάφνη, εντόπισα από μακριά τη μορφή της φωτογραφίας, καθισμένη στο πεζουλάκι δίπλα στην πόρτα του σπιτιού της. Κοκάλωσα το αυτοκίνητο, πλησίασα και άρχισα τα κλικ. Η γιαγιά ατάραχη καθώς δεν άκουγε καλά και το μόνο που έβλεπε μέσα από τους τεράστιους μεγεθυντικούς φακούς ήταν τα γράμματα, μου πρόσφερε μια σχετική άνεση για τις φωτογραφίες. Κι όταν της έπιασα κουβέντα, μου αποκάλυψε πως έχει πατήσει τα 100 χρόνια, έμαθε να διαβάζει μαζί με τα παιδιά της, όταν τα έστειλε σχολείο, και από τότε το βιβλίο είναι μόνιμος σύντροφος και κατά την άποψή της «ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου». Για την ιστορία διάβαζε το βιβλίο της Λία Μεγάλου – Σεφεριάδη «Ο δρόμος είναι η χαρά». Γιαγιά να 'σαι καλά, να σε συντροφεύουν πάντα και να σε οδηγούν σε ταξίδια μαγικά αυτοί οι πολύτιμοι φίλοι ... Κι εγώ αν τύχει και περάσω πάλι από 'κει του χρόνου ή μετά από πολλά χρόνια θα βλέπω πάντα ευδιάκριτη την πινακίδα της οδού έξω από το σπίτι σου ΟΔΟΣ : Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ......"

Οσα οι άλλοι εκτιμούν και εμεις προσπερναμε!!!
ΠΗΓΗ: Λαμπροπουλος Νίκος